Gisterenavond gingen we een ‘kleinigheidje’ gaan eten bij het restaurant van Cyriel Huysentruyt, de Likoké in Les Vans, wat ongeveer een uurtje van onze vakantiewoning te zoeken is.
De overname deed Cyriel samen met een Columbiaanse kok, Guido Niño Torres die nu voor de culinaire creaties zorgt. In 2019 vervingen ze de hele keuken en zorgden ze voor nieuw personeel, onder andere van Venezuela, Nederland en Frankrijk. Het publiek bestond, zoals vermoedelijk nogal vaak in het vakantieseizoen, uitsluitend uit Vlamingen. Veel kunnen er natuurlijk binnen, want het hele restaurant kan maar zo’n 24tal mensen tegelijk voederen.
Bij het binnenkomen hadden we onze eerste verrassing, want het bleek dat de ouders van Bart ons trakteerden op een aperitiefje. Top en nog eens bedankt van ons alle vier!!!
We kozen natuurlijk voor het Bonche menu, het menu met alles erop en eraan. Wat me het meeste opviel was het voorgerecht met vis en schaaldieren (en de valse mossel in gelei en een heerlijke vissaus erin) en het nagerecht met het krokantje van wortel (met nog vanalles wat ik me niet herinner). En niet te vergeten het Columbiaanse hapje met een maiskoekje, geraspte geitenkaas en citrus.
Wat voor mij ook de eerste keer was, is dat elke tafel een rondleiding kreeg in de keuken, compleet met bijbehorende Bloody Mary om onderweg niet uit te drogen. En dat alle mensen uit de keuken minstens één gerecht aan tafel kwamen serveren, met bijbehorende uitleg. Topidee! Ik kan me voorstellen dat het anders voor het keukenpersoneel maar half zo leuk is. Vooral omdat de meeste mensen beneden zitten en de keuken boven is. Hieronder ziet u de chef himself aan het werk in de keuken…
Een deel van de traditie van vader Huysentruyt bleef behouden, en zo werd er een hapje geserveerd die je zo vanaf een als houtblok uitziend stuk marmer mocht aflikken: want likken is OK. Het was voor mij ook de eerste keer dat een jonge dienster me vroeg: ‘ avez-vous oser lècher’? En ja hoor, ik durfde.
Cyriel nam ook de tijd voor alle gasten en deed zelf uitgebreid een praatje met ons bij het verlaten van het restaurant, met foto. Het blijkt dat zijn vader vooral in Zuid Afrika woont en nog een klein stukje in Les Vans. En hij heeft echt gebroken met de keuken en vooral het sterimago van Pietje. Wat in zijn voordeel spreekt, want anders gaat iedereen de link blijven leggen naar Piet Huysentruyt. Die was een geweldig voordeel voor de start, maar kan een nadeel zijn eens de switch volledig gemaakt is…
Naarmate de avond vorderde werd Iris alsmaar giechelender en giechelender. Hadden de aangepaste wijnen daar misschien iets mee te maken? Gelukkig konden we rekenen op onze Sam van dienst, Caroline, die het olijke drietal veilig naar huis transporteerde!
Vandaag was, gezien de uitspattingen van gisteren, luie dinsdag. We zijn toch nog even naar Aubenas geweest, waar we wat rondgewandeld hebben langs het kasteel en vn het uitzicht over de vallei hebben kunnen genieten. Caroline, die aan het oefenen is op het nemen van leuk uitziende selfies, deed alweer een poging. Hieronder het resultaat én de setting.
