Vandaag beginnen we aan onze laatste volledige dag hier in de Ardèche. Vanacht heeft een stevig onweer ons een beetje doen rondlopen in het duister… want den ellentriek was weg. Deze morgen was het onweer alweer verdwenen en piepte de zon door laaghangende sluieerwolken in de bergen. En heb ik den ellentriek ook teruggebracht.
Eergisteren ging Caroline ‘back to her roots’. Haar grootmoeder (moeders zijde) was immers afkomstig van de Ardèche, namelijk uit Bourg-Saint-Andéol. Dat is een stuk hoger gelegen dan Abégude.
Daar bezochten we eerst een olijfolie maker, maar eentje die ook olijfolies heeft met smaken erin verwerkt. Die worden samen vermalen en geperst met de olie. Vooral de olie met cèpes viel op. Heel vriendelijke dame trouwens en héél lekkere producten!
Daarna reden we door naar Monélimar, de stad van de nougat. Gezellige stad trouwens. We bezochten er tevens het museum van les ‘Avions de chasse’.
De volgende dag ging dan weer naar de westelijke kant van de Ardèche. Daar bleek de omgeving ook weer totaal anders. Hogere bergen, volledig vol met weelderige bossen.
We reden er naar Saint-Mélany, alwaar we – echt aan het einde van de wereld – een verrassend lekkere menu gegeten hebben bij ‘Au Bon Port‘. Bij het brengen van de voorgerechtjes maakte de lokale serveuse daarbij een serieuze uitschuiver op de kiezelsteentjes, waarbij ze de bordjes netjes op de grond placeerde. Achteraf bleek de schade aan de serveuse zelf goed mee te vallen, buiten een schaafwonde aan de knie. Iris moest daar op het terras eventjes graven in haar geheugen naar één of ander woord of gebeurtenis.
Daarna reden we ruim een uur over een bergbaantje waar nauwelijks onze wagen door kon tot ver over het einde van de wereld, hopende op geen tegenliggers. Die zijn er daar gelukkig niet geweest. Daar bezochten we ‘Ron Des Fades’, waar een alternatieve kunstenaar die nu getrouwd is met een Zuid Indische dame een miniatuur bergdorpje bouwde. Kompleet met een werkende waterval en rivier, kastanje roker, …
Mijn plan was om daarna nog door te rijden naar de ‘Chateau de Montréal’, maar blijkbaar ontbrak ons daarvoor de motivatie. Na deze spannende bergrit keerden we dan ook terug huiswaarts naar Labégude.