…or at least things I want to share
Het dorpje naast het gehucht waar wij verblijven (Labégude, daar boven op den berg), Vals-les-Bains hebben we een brouwerij ontdekt, namelijk ‘Brasserie Bourganel’. Die is gespecialiseerd in bier ‘met-een-extra-smaakje’. Vooral de ‘Brimbel’ met myrtilles en de ‘Nougatbel’ met nougat vielen in de smaak.
Het zou een vakantie als geen ander worden. Met mijn knie nog een beetje in de prak zou het voor mij vooral een rustperiode worden. Maar gelukkig kan ik rekenen op drie goede reisgenoten die me een beetje willen helpen.
De eerste avond hebben we, moe maar voldaan van de 900km autostrade besloten om een pizza af te halen. De ouders van de eigenaars van ons huisje zijn onze buren en die waren bereid om ons tot aan de pizza take away te brengen. Vriendelijke mensen, oorspronkelijk van Grenoble, maar die nu al meer dan 30 jaar in de Ardèche wonen. Want de Ardèchois zijn heel lieve mensen en alles is hier ‘super cool’.
Nadat we de eerste avond kennis gemaakt hebben met onze nieuwe woonst (die trouwens dik in orde is) voor de komende 14 dagen, zijn we gisteren al eens de ‘Gorges de l’Ardèche’ gaan opzoeken. Onderweg hebben we bovenop één of andere berg nog in een bar gegeten. Nadat ik vertelde dat ik geen liefhebber was van ingewanden, heb ik me een lokale specialiteit besteld, die een beetje ingewanden bleek te bevatten: de ‘caillettes‘. Maar het heeft me hoe dan ook wel gesmaakt.
Onderweg leerde Iris ons nog één van haar ondertussen legendarische gebaren om een woord uit te beelden terwijl je het uitspreekt. Het woord in kwestie was ‘nen decapotabel’. De beweging is een beetje zoals de beweging voor het woord leeuw. Alleen doe je het in dit geval met één hand. Je begint met je hand uitgestrekt naast de linkerzijde van het hoofd. Voor Iris maakt het echter waarschijnlijk niet uit of het de linkerzijde of rechterzijde is… Daarna zwaai je je hand naar achter sierlijk langs het hoofd, terwijl je het woord ‘nen decapotabel’ luidop uitspreekt.
In het terugkeren vroeg Line me heel vriendelijk of ik eens vooraan in de wagen wou zitten, terwijl ik al de hele tijd vooraan had gezeten. Ik heb me dan ook maar vooraan gezet.
Mijn huisgenoten hebben al volop gebruik gemaakt van de faciliteiten die onze vakantiewoning te bieden heeft: een (welliswaar klein) zwembad en een jaccuzi op ons terras. De woning is uitgerust met airco, want in een temperatuur van 32-36° geen overbodige luxe is. Het enige minpuntje is dat er geen echte BBQ is, maar een plancha op gas. Dat is voor twee BBQ liefhebbers als Bart en mij toch een beetje een tegenvaller. Maar we roeien met de riemen (in mijn geval krukken) die we hebben.
Het lijkt alsof de wagen te vroeg (soms na enkele minuten) zegt aan het laadstation om ermee te stoppen. Niettegenstaande mijn wagen bijna het hele weekend aan de kabel lag, was hij zondagmorgen slechts tot 79% geladen. Vanmorgen stond hij op 83%. Een logica heb ik er nog niet in gevonden, want soms laadt hij gewoon door naar 90%. Op het werk lukt het laden gewoon altijd. Nu heb ik een Wallbox Pulsar Plus, maar ook bij de Go-E ging het niet zoals het moet. En mijn Google Assistant weigert nog steeds dienst…
Als het goed is, mag het ook eens gezegd worden. Ik heb regelmatig een probleem met laden thuis. Op de Mennekes laadstation op het werk werkt het altijd, maar thuis stopt de wagen soms (de ene keer met een fout, de andere keer niet) met laden. Wanneer er geen fout is, dan begint de wagen te herladen zodra er een deur of de koffer geopend en gesloten wordt.
Ik had al eens getest met een Tesla S, maar daar was er geen probleem. Ondertussen ben ik aan het tweede merk laadstation thuis (eerst een Go-e en nu een Wallbox), maar min of meer hetzelfde fenomeen deed zich voor op beide merken.
Vandaag kreeg ik een mailtje dat ik een afspraak mocht maken en dat ze van ACG (de Volvo / Polestar garage voor Gent) mijn wagen zullen komen ophalen en me een andere Polestar in de plaats zouden geven voor enkele dagen om het laden te testen met een andere wagen. Bedankt ACG en Polestar om mee te denken!
Vanavond wou ik bij het vertrekken op kantoor eens testen met het geluid van Spotify, omdat ik gelezen had op het Polestar forum dat er verbeteringen zouden zijn in verband met het surround effect van de muziek.
Helaas was er tot bijna thuis (maar een vijftal minuten om eerlijk te zijn) geen internet. Ik heb het nog net kunnen testen in de straat, maar kon toen niet opzoeken in Spotify. Het zal dus voor een andere keer zijn.
Deze morgen wou Google Assistant het niet meer doen. Ik heb dat in het verleden nog al gehad en het was enkele uren later vanzelf opgelost.
Het Google Assistent logo kwam een fractie van een seconde in beeld na het ‘Hey Google’ command, om dan zonder gevolg op het commando te geven alweer te verdwijnen. Bij het eerste commande duurde de animate veel langer, maar ook zonder gevolg.
Herstarten van de middenconsole hielp niet en de internet verbinding van de wagen was in orde.
Vanmorgen kreeg ik de Google Maps kaart niet te zien op mijn dashboard. Wel op de middenconsole. Het dashboard was in de Google Maps view één groot zwart, gapend gat.
Nu weet ik ondertussen wel al de weg van thuis naar kantoor, en dus het was niet echt een issue. Herstarten van de middenconsole loste het probleem op.
We hadden ons onze zomerreis anders voorgesteld (China, daarna Indonesië), maar het werd desondanks Covid-19 toch een leuke bijna staycation. Een beetje bizar misschien om overal rond te lopen met mondmasker en drukke plaatsen te mijden. Zo zagen we de Mont Saint Michel en het Monet huis aan onze neus voorbijgaan, de tweede door niet op voorhand te reserveren. Maar anderzijds was het ook kalmer op de meeste plaatsen en moesten we dus nergens aanschuiven. En dankzij mijn reisgenoten Iris, Line en Bart hebben ik toch een ontspannende en leuke vakantie gehad. Merci!
Gisteren hebben we dankzij Waze ook een heel vlotte terugrit gehad, met een tussenstop voor een lunch op enkele km van de autostrade bij het golf hotel van weetiknietmeer. Onder andere de tarte tatin was er heerlijk!
Wistjedatje: Wat ons (en vooral Iris) ook opgevallen is, is dat er veel minder windmolens staan in Frankrijk dan in België. Misschien blijkt dit na onze terugrit toch niet helemaal te kloppen. Of helemaal niet.
Vandaag zijn we naar Rochefort-en-terre geweest. Enkele jaren geleden werd dit dorp uitgekozen als mooiste dorp van Frankrijk. De foto’s leggen je uit waarom…
Deze knappe verschijning is geen den, maar een GSM mast vermomd als den. Mooi gedaan, maar ik had toch liever een betere verbinding gehad dan een mooie mast. Misschien was dit helemaal geen GSM mast, maar een ander antenne ding.
Het plan was om in de namiddag nog een bezoek te brengen aan ons strandje, maar had was zo’n 10 graden kouder (21° in plaats van 31°). Daarom hebben we er maar een luie late namiddag van gemaakt en een beetje gelezen en zo.
Vandaag was het marché in Saint-Piere, maar we zijn toch met de wagen geweest. Om mezelf een plezier te doen zijn we naar de Quiberonese Zephyr brouwerij geweest. Helaas waren we allemaal van mening dat die gasten beter metsers geworden waren, want aan hun bier in nog een beetje werk. Technisch goed gebrouwen, maar geen hoogvliegers. Alleen mijn blache was OK, maar een beetje flets.
Vandaag was het Bart zijn dag. Hij mocht zich volledig laten gaan. Eerst in de oesters en de zeevruchten. Daarna gingen we op het strand net aan ons huisje den trap af op zoek naar zeemeerminnen. Het water was een beetje koud, maar heerlijk. Een laid-back, chille dag…
Daarnet kwam onze huisbazin eventjes checken of we geen problemen hadden met de boiler. We hebben haar bevestigd dat we geen problemen hadden. Goed dat ik een beetje rood zie van de zon, want ik zag haar blik naar onze verzameling bierflesjes gaan en Line zat te gniffelen in de zetel!
