Heel even was Bart een beetje bang om terug hetzelfde voor te hebben als vorig jaar. Toen had hij zin in oesters en hebben we een paar keer tevergeefs een poging gedaan om er voor hem te vinden (gesloten oesterbar, …). Uiteindelijk lukte het toch.
Deze keer wou hij lokale olijfolie. Je weet wel, die vieze groene en zwarte bolletjes. Ik had voor hem de ‘Moulin De Vianes’ gevonden en we besloten daar naar toe te gaan. En jawel, bij ons eerste bezoek was die dicht. De tweede keer lukte het echter wel en zijn we vanalles te weten gekomen over het maken van olijfolie.
Vinezac was een verrassend mooi klein dorpje dat niet op de lijst van de ‘villages de caractère’ lijst was geraakt, maar er best had mogen op staan.
We zijn dan ook huiswaarts gegaan met enkele flessen olijfolie… en een tevreden Bart.
