Gisteren zijn we in den vroegte naar Lorient gereden om de duikbootbasis van de Duitsers van tijdens WOII te bezoeken, met aansluitend een bezoek aan de duikboot Flore. Deze indrukwekkende duikbootparking, met wagentjes waarop de duikboten konder verplaatst worden, was de moeite waard. Maar het was vooral de duikboot zelf die indrukwekkend was. Ook dit bezoek kon enkel Covid-19 proof, pas na reservering online en bezoek in kleine groepjes van maximum 20 personen.
Op deze evenementensite ‘La Base’ zijn nog een aantal andere rondleidingen. Je kan er ook zeilen met één van de boten van Eric Tabarly (één of andere beroemde Franse zeilgast), je je kan er af een toren ‘à la Tirolliene’ en nog andere dingen.
Daarna was het tijd voor wat nostalgie. We zijn op zoek gegaan naar de plaats van ons oude hotel op Quiberon, waar ik in mijn jeugd een paar keer naar toe gegaan ben. Het was even zoeken, want waar ooit een drietal huizen stonden, staan er nu zo’n 100. En het hotel is er niet meer. Wel het schooltje ertegenover en het strand. Vooral het strand en het uitzicht zijn nog grotendeels hetzelfde. Ik ben zelfs tot aan MIJN Star Trek rotsen geweest om er te gaan poseren.
Daar Bart een altijd triestiger gezicht begon te trekken, zijn we dan toch maar een zeevruchtenschotel gaan bestellen in ‘Hotel Le Bretagne’. En met oesters. Het oorspronkelijke plan was eerst om enkele oesters te gaan eten als aperitiefje, maar de oesters waren blijkbaar nog niet geleverd. Vandaag is het zijn grote dag, en krijgt hij eindelijk ook eens iets in zijn vakantie!
Nu we een tweede keer aan het bord passeerden, waar Bart verkondigde ‘Hier, van den dienen is zijne Congé annulé’, kan ik jullie de foto hiervan niet onthouden. Een andere in dezelfde stijl is ‘Marché le Vendredi…. de andere dagen komen we met de auto’…
Gisterenavond hebben we voor en na de vispaella met ‘Lieu Jaune’ en krabbescharen nog wat Chinees poepen en Kingen gespeeld. Ik ben alweer niet gewonnen. Is dat een eindeken triestig.
Iris van de dag: ‘Jawadde, 350g frieten bij die entrecote, dat is wel veel!’. Het was voor mij ook de eerste keer dat ik het gewicht van de frieten bij een steak zag staan op een kaart :-).