Dordogne

Daar we besloten om dit jaar toch nog niet te vliegen, was de keuze al snel gegaan naar Frankrijk, meer bepaald de Dordogne. In een zwak moment (of twee) had ik over het hoofd gezien dat er geen airco in ons huisje was. Maar eerst moesten we er nog geraken…

Maar dat viel eigenlijk wel nog goed mee. Rond en na Parijs een beetje gesukkeld met wat traag verkeer en een paar ongelukken, maar we bereikten op een uur of tien onze bestemming. Onder de baan hebben we zelfs nog iets genuttigd in een restaurantje met een naam met twee vogels erin. En het was best nog lekker ook…

Aangekomen in onze tijdelijke woning had ik mijn zwakke momenten al snel door. Ik was me al aan het voorstellen hoe ik buiten in de ‘lounge’ zou moeten slapen om toch nog een uil te kunnen knappen. Misschien lag het aan het feit dat ik moe was, maar ik heb toch nog een beetje geslapen. Met het raam open en de ventilator aan. Natuurlijk nadat ik een hele tijd gezaagd had dat het te warm was en zo…

Enkele huizen verder in de straat van onze woonst zit een Ierse pub, the ‘Black Duck’ waar we de eerste avond een ‘kleinigheid gaan eten zijn. Sommige mensen een huisgemaakte cassoulet, ik een Thaise red curry chicken en Iris een ‘Chics and Pips’. Of zo bestelde ze het in elk geval.

Gelukkkig kon ik rekenen op enkele andere chauffeurs om een stukje te rijden. Bart nam het laatste grote stuk voor zijn rekening. Caroline was de rit begonnen, en ik mocht de files tussendoor doen. Bart was zelfs zo vriendelijk om te vragen ‘Hoe leeg rijden jullie de wagen normaal?’. We spraken af dat hij bij het volgende tankstation mocht stoppen. Daar aangekomen riep hij in de wagen ‘daar… een tankstation!!’. Waarna hij gewoon de inrit voorbij reed en dan opperde ‘oei, ik kan er niet aan!!!’. Tof hoor!!

Aangezien het de tweede dag en zondag was, besloten we om er een rustdag van te maken. We zaten een beetje te aperitieven op ons terras.

Mijn lieve echtgenote besloot de basilicum en munt plantjes die onze voorgangers achtergelaten hadden een beetje te bewateren. Bij het terug naar buiten komen liep ze echter heel spontaan met het potje en plantje tegen de schuifdeur aan… die meer dan de helft open stond. Haar gezicht van ‘wat gebeurd er nu?’ was schitterend!

De rest van de dag hebben we wat geplonsd in het zwembad. Sommige mensen zelfs al voor het ontbijt.

En vanavond volgt er een eerste BBQtje. Wat heb ik die gemist vorig jaar!!! Maar eerlijkheid gebiedt me wel jullie te vertellen dat er vorig jaar wel airco was, gedomme!!!