Ons Ardèche avontuur is inmiddels volledig afgelopen en we zijn weer veilig thuis geraakt. Het is alweer een leuke (rust)vakantie geworden. En dat ligt voornamelijk aan mijn drie reisgenoten. Aan mij hebben ze dit jaar iets minder gehad (toch één of een half been minder). Maar die last van mijn knie ben ik tussendoor wel even vergeten, vooral door de schoonheid van de streek en de steeds andere, maar steeds adembenemende landschappen en uitzichten.
In tegenstelling tot de overvloedige regenbuien in België, kregen wij alle dagen schitterend (soms zelf te warm) weer. En slechts twee maal een onweer ‘s nachts. Maar tegen de ochtend was de zon alweer van de partij…
En we hebben ook schitterende wijnen ontdekt, die daarenboven nog betaalbaar bleken te zijn. Zie hiervoor ons bezoek aan de wijnboer. “Terre Des Amoureuses – Dandy” is er een andere.
De laatste dag hadden we ons voorgenomen om niet te veel te doen. Maar er moesten nog enkele souvenirs en cadeautjes gekocht worden. Er was markt in Ruoms, dus we gingen daarheen. Met mijn getraind arendsoog ontdekte in bij het binnenrijden van het dorp een micro brouwerij/restaurant. We zijn er na de markt dan ook een pint gaan nuttigen. Geen hoogvlieger, trouwens. De hamburgers ruikten schitterend, maar hebben we niet geproefd, want we hadden nog wat ‘overschotjes’ in de frigo die nog moesten weggewerkt worden.
Iris was verbaasd dat Bart en ik ons een pint van 50cl bestelden, en bestelde voor zichzelf dan maar een pintje van 25… liter.
Aan ons huisje was er een vijver met vissen en waterlelies. We hoorden achteraf dat ze dat geplaatst hebben tegen de muggen (de eitjes van de muggen worden opgegeten door de vissen). De muggen blijken pas dit jaar een probleem te zijn. Veel honger bleken de vissen echter niet te hebben. Onze benen en armen waren daar de bewijzen van. En we zijn ondertussen ervaringsdeskundigen wanneer het gaat over anti-jeuk zalfjes. Ook hiervan kochten we ons een verpakking van 25 liter.
‘s Avonds zijn we dan nog gegrild varken à volonté gaan eten, voorafgegaan van een terrine met foie gras. Het varken op zich was super lekker, al vond ik ons speenvarken in Spa nog lekkerder. De bijgegeven tijmsaus was ça va en we vonden unaniem onze eigen gemaakte ratatouille beter dan die van het restaurant. Wat wel verrassend was, was dat er kleine zoete druifjes in verwerkt waren.
Misschien nog een kleinigheidje. Tijdens het eten waren we bezig over het feit dat je het woord feestje moet uispreken als ‘feesje’. Waarop Iris dan vroeg: “Wat doe je dan met poesje? Poestje?”.
The end.