Eén Euro is zo’n 75 Indische Rupee waard. Ik geef jullie een idee van de prijzen. Deze middag betaalden we voor onze lunch (4 personen), die bestond uit mijn Prawn Masala, twee maal veg noodle soup, 1 chicken sandwich en voor drie personen vers gemaakte naan uit de tandoor 810 Rs. We dronken daarbij twee Pepsi’s en twee soda’s. Die waren natuurlijk al inbegrepen in deze prijs. En dit restaurantje was behoorlijk gericht op buitenlandse toeristen, dus al wat duurder. In Euro zou dus ongeveer zo’n € 10,52 moeten zijn. We hebben hier al duurder gegeten, maar ook al meer dan de helft goedkoper. Als we in de hotels blijven eten (4-5 sterren), betalen we meestal 2.000-3.500 Rs, tenzij we eens uitspattingen doen met een flesje lokale Sula wijn (die trouwens best lekker is voor een prijs van Rs 1.000-1.500).
Nog enkele andere prijzen:
– Domestic beer: Rs 200
– Coke: Rs 30
– 1kg bananen: Rs 60
– Volkswagen Golf: Rs 800.000 (zo’n € 10.000). Maar de goedkoopste Tata kan je er al kopen voor zo’n € 2.200
Mobiele telefoon kost er zo goed als niets met 4GB data PER DAG. En een breedband internet verbinding zou er zo’n Rs 850 moeten kosten.
Wanneer ze over honderdduizend Rupees spreken, spreken ze van 1 Lekh. Anders worden de bedragen te groot.
In de restaurants verwachten ze een fooi van zo’n 10-15% van het totaalbedrag (tenzij de maaltijd erg duur was). Voor de porters die onze valiezen naar boven brengen voorziet Gudu 50-100 Rs.
De lonen liggen voor de goed betaalde beroepen iets (maar niet veel) lager dan de onze (volgens het internet) of zelfs een stuk hoger voor bijvoorbeeld de mensen werkzaam in de IT. Belastingen op de lonen liggen er tussen 0% (max. Rs 500.000 per jaar, gehandicapten of alleenstaande vrouwen) en 40% voor de grootste lonen.
Sommige cijfers moet je misschien met een korrel Indisch zout nemen (wat goed uitkomt nu we naar een kruidentuin gaan), maar geven een goed idee.