Gisteren was het tijd voor een bezoek aan de Meteora. Indrukwekkende rotsformaties met boven op sommige van die rotsen kloosters. We vertrokken wat vroeger omdat het nog wat fris zou zijn buiten. Al gauw bleek dat dit tegen 10u al een beetje om zeep was en het toch zo’n 39° zou worden die dag.
Maar niet getreurd, want de views in de Meteora waren fenomenaal. We hadden er allemaal wel al foto’s van gezien, maar die landschappen in het echt bekijken was toch andere koek.
We bezochten een paar van de kloosters. Bij het eerste liep het al verkeerd, want blijkbaar werkte het betaalbakje van de niet zo vriendelijke tiep aan de ingang niet. En onze Euro’s lagen in de wagen. Geloof me, je hebt geen zin om terug 100 trappen naar beneden en naar boven te doen in die hitte om 20 Euro te gaan halen. Dus we dropen dan maar terug af.
Bij het tweede klooster waren we wel voorzien van de nodige cash. Dat klooster bleek het oudste en grootste klooster te zijn… en het klooster met de meeste trappen. Wel zo’n 300. We legden die allemaal af op ons eigen tempo. Bart had ons voor het klooster met de wagen afgezet. Maar er waren nog wat mensen die de kloosters wilden bezoeken en toen de wagen geparkeerd was beneden aan de berg belde Bart dat we het klooster alleen mochten bezoeken en dat hij ging wachten. Super Bart!
Iris zag het even niet zitten om al die trappen te doen, maar deed ze uit eindelijk wel zonder (veel) morren. Chapeau!!
’s Middags aten we een lunch bij een lokale toeristentaverne. Het zou maar een snackske worden, maar toen Bart hem de ‘local sausages’ bestelden bleken dat drie grote worsten te zijn. Die waren wel zeer lekkker. We deden er een beetje Grieks en shareden alles.
De trip doorheen de Meteora hadden we met een ‘self-driving’ guiding app gedaan, en we kregen dan ook wat uitleg bij elke viewpoint en elk klooster die een beetje de moeite was. We hebben wel een paar afslagskes gemist, maar kwamen telkens wel weer op de goede weg. Op een rustige plaats deed ik ook een proefvlucht met de drone die ik in mijn bagage gepropt had. Als je heel goed kijkt zie je ons viertjes daar naast onze Hyundai staan.
Toen we terug naar het hotel wilden rijden, deed Google maps iets heel raar en maakte die een lus in de route. Dit bleek een smal boswegeltje te zien die aankwam bij een Griekse boer. De wagen draaien was niet echt mogelijk, dus reed Bart vakkundig dit wegeltje ook weer achteruit. Zoals Sam Gooris vroegen we ons af of we geen ‘beir’ zouden tegenkomen, maar die was er helaas niet.
We deden daarna nog een uitstapje richting een oude stenen brug met een waterval er naast. Maar de rivier die moest zorgen voor de waterval bleek door de droogte een klein beetje leeg. De brug was er wel nog…
