Alles ging supervlot op de weg naar de luchthaven, tot we net aan de luchthaven waren en er een hele file bleek te zijn. Niettegenstaande deze drukte ging het inchecken verbazend vlug en hadden we een vlucht die bij het einde voor ons leek dat we pas waren opgestegen (en dat was ook zo).
Voor die vlucht besloten we om nog iets kleins te eten, omdat we niet zeker waren dat we iets zouden krijgen aan boord van Aegean airlines. Mijn reisgenoten besloten een ontbijtje te nemen. Dat had ik die dag al eens gedaan, dus ik nam daarna in het (beikes) Leffecafé een ham/cheese sandwich en eindigden Bart en ik om 10 uur ’s morgens met ons allerlaatste Belgische pint in de hand voor het vertrek. Maar warempel kregen we op het vliegtuig ook nog drinken en een snack (chicken roll of spring rolls with vegetables).
Ook het afhalen van onze huurwagen, nadat we wat gewacht hadden op de shuttle bus naar het kantoortje van AutoUnion, was a piece of cake. We hebben daarna zelfs met weinig moeite en verkeer ons hippe, trendy hotel gevonden.
Toen we een eerste keer op ontdekkingstocht gingen in ons Onoma hotel gingen, ontdekten we de rooftop bar en de daarbijhorende ‘pool’, wat een een uit de kluiten gewassen badkuip bleek te zijn. We dronken er een Nymfi biertje en bleven er een beetje hangen in de avondzon.
Daarna besloten we in de buurt van het hotel iets te eten. We vonden al gauw een restaurantje Lluka, maar dat bleek dicht te zijn omwille van ‘in de rouw’. De straten rond het hotel bleken er allemaal doef (zoals in drukkend warm) en toe (zoals in alles dicht) te zijn. Dus we gingen dan maar terug naar het hotel, waar we van de lokale trendy hapjes konden genieten mét begeleiding van de huisdeejay, ons geserveerd door de ober die we gemakshalve ‘Stavros Kanniepoupolos’ doopten.
We genoten hierbij van een lokaal wijntje en een grappa (ja ik weet het, niet van de streek). Daarna gingen we moe ons bedje in.