De vakantie loopt een beetje op zijn einde. We rijden nu zo’n 300km terug naar Thessaloniki. De temperatuur lijkt altijd maar hoger en hoger te worden. Onderweg stoppen we bij een dorp langs de autostrade waar ik de naam niet meer van weet. We gingen snel een snackje eten. We passeerden voorbij een soort frituur, maar liepen voorbij. De uitbater leek niet zo heel vriendelijk en uitnodigend.
Nadat we een paar honderd meter de straat ingelopen zijn, bleken de meeste plaatsen bakkerijen te zijn. We keerden dan ook terug naar frituur Stavros. Het bleek een zeer vriendelijke man te zijn die zijn best deed om in het Duits of het Grieks te laten bestellen wat we wilden. “Bifteca, souvlaki, porcetta on plate or pita with tomatosh, onions or potatos or fetta?”. Ik bestelde een pitta boordje met een souvlaki, ajuin en tomaat, maar kreeg een pitta met ook popatoes (frieten) er in. Hij vond waarschijnlijk dat het boordje anders niet genoeg gevuld was. Hij maakte zijn broodjes zelf en die waren super lekker, en ook de souvlaki was njammie. We dronken er een flesje retsina bij, waarna we onze trip konden verder zetten.
Aangekomen in Heaven Hotel bleken alle kamers bezet te zijn “because there is a wedding”, wist de receptionist ons te vertellen. Hij vertelde ook dat hij in Beglië geweest was en dat de Belgen, in tegenstelling heel stil waren. “Greek peoples are very loud!”, bekende hij ons.
Na we in de poolbar een cocktail verorberd hadden, deden we nog een zwemmeke en gingen we richting kamer, want iedereen was een beetje afgemat door de hiitte.
Onze laatste dag Thessa… was aangebroken. Morgen moeten we om 6u30 onze huurwagen terug inleveren. We besloten dan ook nog één keer de stad in te gaan. We hadden immers ‘The White Tower’ nog niet bezocht. We namen de Uber tot in het centrum, dat zo’n 20km verder lag. Dan moesten we niet naar een parkeerplaats zoeken en zo. Een supervriendelijke chauffeur bracht ons vliegensvlug ter plaatse en deed hierbij een paar super smalle straatjes aan die hij nog wel OK breed vond.
Nadat we eerst een teleurstellend boottochtje deden met een zeer mooi versierd piratenschip, klommen enkele moedigen de toren op. Binnen was er niet heel veel te zien buiten oude munten, enkele foto’s en schermen waarvan 2/3 het niet meer deed. Maar het leverde wel een stevige klim op (trappen) en een mooi uitzicht boven op de toren.
Toen we ziiknat van het zweet terug beneden bij Bart waren, was het al snel duidelijk dat het veel te heet was om onze trip in de stad verder te zetten. Gelukkig vond Bart een zeer geschikt restaurant voor de lunch enkele straten verder. Dat was het restaurant ‘Deka Trapezia’, waar we vergast werden op enkele super originele kleine happen om te sharen. Ook nu weer kwam er een fles Retsina (wel de betere vversie) op tafel. We sloten zelfs de lunch af met een voorlaatste Tsipouro en shareden daarna nog het lokale dessert van Thessaloniki, de ‘Armenonville’.
Het restaurant was gelukkig gelegen in een zijstraat aan de zee, met enkele flinke bomen er in. Er was een lauwe bries en we aten dus nog een laatste keer buiten. We besloten dan wel dat het echt terug was en bestelden toen ook direct een Uber terug naar het hotel.
Eens daar aangekomen, bleken daar ook de gasten van het trouwfeest te arriveren. Al zingend en met griekse muziek op de ghetto blaster gingen ze met een 40 tal mensen enkele kamers verder in er werd er luid gefeest en gedanst. We vroegen aan één van de mooi opgemaakte dames of de trouw vandaag was en die bevestigde dat het haar broer was die trouwde. Toen we ook vroegen wanneer de bruik kwam, vertelde ze “she doesn’t come to here today”. Rare mensen, die Grieken.
Maar ambiance was er wel. Er passeerden ons de meest mooie exemplaren van de Griekse bevolking, opgemaakt en opgekleed. Super mooire mannen en vrouwen. Toen Bart ook zijn kop buitenstak om naar de mooie Griekse dames te kijken, passeerde helaas bomma Maria en was hij een beetje teleurgesteld.
Nu nog een laatste keer de pool in, en – ik kon het niet laten – misschien nog eens bij een Aziatisch restaurantje hier in de buurt. En morgenvroeg… terug naar huis. Ik kijk uit naar meer normale termperaturen, maar we zullen de mooie landschappen en de super vriendelijke bevolking hier in elk geval missen…