De ochtend begon al goed. Ons hotel heeft een aantal (hoog)technologische snufjes. Toen Bart in zijn douche aan het touwtje trok om ik weet niet wat te doen, bleek dit de telefoon te triggeren naast Iris. Die dacht op haar beurt ‘ik neem niet op’. Bart kwam dan ook maar vliegenslvlug uit de douche, nam de telefoon op, waarna de receptioniste vroeg ‘Does anybody have a problem in the shower?’. Foto’s of bewijzen ontbreken hiervan.
We deden vandaag een bezoek aan de archeologische sites van Vergina en Dion. Bij de eerste bestemming moesten we nog een stuk de heuvel op klimmen. Aan de parking beneden zat een oude man met peren en pruimen. Super lekker.
Na ons eerste oudheidbezoekje stopten we langs de terugweg naar de parking bij een Taverna. Daar zat een Griekse familie zelf te lunchen. Het bleek ‘self service’ te zijn voor het eten. We mochten er kiezen uit een aantal bain-marie bakken. Ik koos voor gestoofd rundsvlees, gestoofde artisjokkenbodems en wat aardappelen. De vrouwen gingen voluit voor de moussaka en Bart koos voor het Griekse slaatje. Allemaal super lekker. Als we voorbij de tafel van de locals passeerden, kreeg Bart een glaasje brandewijn aangeboden (naam weet ik niet meer) die de locals soms drinken bij hun eten. De smaak gaat naar een France Marc.
Daarna reden we verder naar Dion. We passeerden een streek waar overal ooievaars bleken te zitten. Ook op de site zelf aan de voet van Mount Olympus, vloog ons een ooievaar voorbij.
Wanneer we daar, na een vrij stevige en warme wandeling terug vertrokken, passeerden we velden en velden van wat wij dachten druivenstokken te zijn. Na nader onderzoek ging het om… kiwi’s! Vlak hiervoor aten we aan de inkom van de site een ijsje, waar Iris verdomd veel las bleek te hebben met het verwijderen van het papiertje van haar ijsje.
Het was ons al opgevallen, maar de Grieken geloven niet echt op duidelijk aangegeven rijstroken. Wanneer Google maps zegt om de middelste rijstrook te nemen, is het altijd een beetje gokken waar die is.
Wanneer we moe maar voldaan terug aan ons hotelletje kwamen, namen we een frisse douche. We zouden daarna in de rooftop bar een beetje chillen. Maar er bleek een privé feestje te zijn van een aantal rechten studenten. Gelukkig konden we nog op het tweede dakterras zitten. Deze kant van het dakterras is op zich wel mooi, maar toont ook een stuk desolaat deel van de stad met zelfs een groot aantal lege, kramakkelige gebouwen.
We leerden er wel Tania, onze oberin van dienst, kennen als Bart aangaf dringend een advocate nodig te hebben. Want de meeste gasten van dat feestje waren jonge, Griekse dames. Tania stelde voor om haar zus eens mee te brengen en aan Bart voor te stellen :-).