Ik was nog iets vergeten. Toen we één van de eerste dagen op ons terras zaten, zei Line nog: ‘Dat is ook wel gevaarlijk, zo dichtbij die boom. Twee dagen later lag er zo’n ding in ons grasveld geploft.
Vanmorgen hadden we na onze zwem een regenbui. Daar ging ons plan om op het strand nog op te drogen. Maar tijdens onze zwem passeerde er op zo’n goede 30m iets groot, vermoedelijk een pijlstaartrog.
Op het strand zelf zagen we in de verte nog een vreemd voorwerp passeren, want er vaarde ons gewoon een sportwagen voorbij.
Ik merkte dat één van mijn berichten onder de verkeerde categorie stonden. Dus als jullie het stukje over de botanische tuin gemist hebben… Dat zou nu tussen de lijst moeten staan (The Next Chapter).
We hebben ook nog een spelletje Catan gedaan, en raad eens wie er verloor? Ik!!! Het werd al vrij duidelijk van bij het begin, want ik maakte in mijn selectie van mijn grondgebieden al behoorlijke fouten…
Gisteren zijn we met de boot naar Starfish Point gegaan, een plaats aan de andere kant van het eiland waar nogal veel zeesterren zitten.
Daarna vaarden we door naar een baai waar ‘Bioluminiscence’ algen zitten. Die gebruiken licht als afweermiddel. Als je dus in het water beweegt, heb je een blauwgroene lichtwaas rondom je. Foto’s nemen was moeilijk, maar hier alvast een beeld vanop het internet.
Vandaag nog een laatste ontbijt, een laatste standaard zwemmeke, ons huisje opruimen, een korte lunch in Ragazzi.
By the way… Elke keer dat we croissants bakten voor ons ontbijt hadden we 80% kans dat het brandalarm in de keuken afging. Uiteindelijk was het een heel ritueel. De croissants bakken tot ze nog niet ver genoeg waren, in de oven laten zitten om verder te bakken en de oven al wat te koelen. Daarna de dampkap aan en vliegensvlug de croissants er uit en onder de dampkap. Bij het laatste ontbijt lukte het!!!
En dan richting Grand Cayman Airport (zeker 10 minuten hier vandaan). Maar omdat het kan nog enkele sfeerbeelden vanin onze tuin met aangrenzend strand.
We hebben er een leuke tijd gehad, kunnen genieten van een tropisch paradijs en veel kunnen rusten. Maar hier in het toeristische gedeelte is me alles me te ‘Amerikaans’. Maar de Engelse invloeden zijn toch ook nog goed merkbaar.
De andere kant van het eiland (waar de botanische tuin is) zag er veel chiller en ‘echter’ uit. Maar toch een super eiland om even te vertoeven!!
Gisterenavond zijn we gaan eten bij de buren. In dat gebouw is een “Italiaans” restaurant gevestigd met de naam ‘Luca‘. We aten er buiten en net bij zonsondergang (alweer). De tafel naast ons (met zeven Amerikanen) wou 20 minuten na zonsondergang met zijn allen nog een foto gaan maken van de zonsondergang. De ober grapte tegen ons ’they will see nothing, only the clouds’. Line was er nog net snel genoeg bij.
Vandaag zou een rustig dagje worden. We hadden voor morgen een ‘Glass Bottom Boat’ trip geboekt, maar die gaat niet door ‘because of the weather conditions’. We hebben al een alternatief voor morgen bij valavond, maar daarover meer in het volgend bericht.
Vandaag hebben we, na onze dagelijkse zwem/wandel in zee, voor de lunch een tafel geboekt bij ‘Morgan’s Seafood Restaurant‘. Hieronder kan je het traject zien. Wij gaan van ons huisje tot aan het gebouw met de witte vierkante torentjes (aan de rode boei) en terug.
Bij Morgan’s aten we ‘Soft shell crab’ en ‘Crunched Conch‘ als appetizers. Dat laatste is een locale specialiteit in the Cayman Islands.
Daarna koos Line voor de ‘Seafood Crêpes’ en ik voor de ‘Thai Seafood Green Curry’. Alles was super!
Misschien heb ik er al iets over verteld in een vorige post, maar kippen heb je hier overal op het eiland. Het zijn een beetje de duiven van bij ons. Gisteren was onze gids in de tuinen er kwaad op omdat ze al zijn groenten opvreten die hij plant. Ze liepen zelfs gewoon de resto in en uit, achternagelopen door de obers.
Ondertussen hebben we een ochtendritueel hier op de Caraïben. We zwemmen zo’n 500m naar de rode boei op Seven Miles Beach en terug. En terug natuurlijk. Daarna is een verfrissing op het strand natuurlijk noodzakelijk. Ik weet het, het is een IPA. Maar het was al 10u30!
Omdat het beter uitkwam in de planning, besloten we eens te lunchen ipv te dineren. We vonden toch wel een barbeque restaurantje op wandelafstand van ons huisje, zeker!
Daarna hebben we de Cayman Spirits Company bezocht. Dit is de enige rhum ter wereld die gerijpt wordt onder de zeespiegel. Helaas willen ze de locatie van de vaten niet prijsgeven. Na een uitgebreide proeverij van witte tot heel donkere rhum, mochten we ook hun likeuren proeven (banaan, cocos, Triple Sec, Amaretto, …).
Vandaag stond, na onze ochtendzwem, de botanische tuin op de planning. Onze chauffeur was van Jamaica, man! In de botanische tuin toonde onze tourgids ons de nationale boom van Jamaica (de naam ontsnapt me even). Onze chauffeur deed de tour mee en kende de gids goed. Het was de heel andere kant van het eiland (this is the north side, man) en hij vond het de moeite niet om tussendoor terug te rijden naar de stad. Hij was niet akkoord met de gids dat die boom de nationale plant van Jamaica was, en had een heel andere plant in gedachten. Om één of andere reden maakte hij een rookgebaar.
Die heel lange staak met de gele ’tsjoepen’ er op is een soort cactus die je alleen in de ‘Wonderfull Cayman’ vindt. De gele tsjoepen zijn de bloemen ervan.
In dit park zijn er flink wat blauwe leguanen. Er zijn ook veel medicinale kruiden en er is een ‘color garden’ waar de verschillende delen ingedeeld per kleur bloem.
Er was ook een typisch ‘Cayman House’ zoals ‘back in the days’. Met buitentoilet en alles.
Het is nu dinsdagochtend en we denken dat we eindelijk in het Cayman ritme zitten. Als we onze tuin doorlopen, staan we rechtstreeks op het strand. Je zou er zelfs kunnen aan wennen.
De eerste avond zijn we gaan dineren bij Ragazzi, een Italiaans geïnspireerd restaurant op wandelafstand van onze Casa Caribe condo.
Overdag zijn we gewoon wat gaan wandelen op de ‘Seven Miles Beach’ en hebben we wat gelezen en zo. De bevolking is hier heel verscheiden. Er zijn er bij die heel goed lijken op Bob Marley en ook zo praten, een andere groep die meer Hawaiaans lijkt, zoals de dame van onze nu al reeds vast taxi dienst ‘Marcy’. En natuurlijk een hele stapel inwijkelingen van over heel de wereld.
Wat toeristen betreft zijn het vermoedelijk voornamelijk Amerikanen. Alles lijkt hier dan ook heel Amerikaans. Bij de restaurants moet het ook allemaal heel snel gaan. En je kan hier betalen met Cayman of US dollars.
Gisteren zijn we naar de ‘Turtle Center’ geweest. Daar kweken ze zeeschildpadden op om ze daarna terug in de vrije natuur los te laten. De volwassen dieren wegen tot 150kg en zijn behoorlijk indrukwekkend.
De temperatuur is hier 26-29°, en zelfs wanneer het bewolkt is, zoals vandaag, dan is dat nog meer dan warm genoeg. Maar indrukwekkend blijven toch die super mooie zonsondergangen vanuit onze ’tuin with a view’!
Gisteren na bijna een uur vertraging – omdat het zo druk was aan de security in Bussels Airport – toch een goede en vlotte vlucht gehad naar Washington DC. Door de 6 uren tijdsverschil was het resultaat gisteren avond en vannacht een stevige jet-lag. We hebben met half gesloten ogen nog wat gegeten in het hotel en een heel klein beetje Netflix gekeken, maar bij mij ging al vlug het licht uit. Ik heb nog vrij goed en zeer veel geslapen, maar Caroline is de helft van de nacht wakker geweest. Straks vertrekken we alweer met het volgende vliegtuig naar het Zuiden. Dan gaan we normaal gezien van 10° en regen naar 26°. En volgende week zijn we dan nog één nacht terug in het Westin Washington Dulles hotel. Grand Cayman, here we come…
