Calvadoos & Beaches

Een eerste stop was onderweg bij een maisveld met een labyrinth, waar we moesten zoeken naar de leuze van een vikinggroep.

Daarna zijn we naar Pont l’Eveque geweest, zowat de belangrijkste (of meest gekende plaats) van de Calvados departement, gekend voor zijn digestifs gemaakt van appeltjes. We hebben er een rondleiding gedaan in de stijl van de grote champagnehuizen (veel lichteffecten, mooie decors en mooie filmpjes), maar het was zeer interessant. De rondleiding eindigde natuurlijk met een degustatie, en daar we voor de vader van Bart een paar oude flessen moesten meebrengen, mochten we zelfs de 18 jaar en de Auguste XO (20 jaar) edities proeven. En we hebben ze nog een drietal gratis glaasjes afgesnoept.

Ons einddoel van deze dag waren de stranden waar de landing van Normandië plaatsgevonden heeft, meer specifiek Omaha en Utah Beach. De bedoeling was om daarna nog naar Mère Saint Eglise te gaan, maar door tijdsgebrek en andere oorzaken zijn we er niet geraakt.

Ook onze laatste stop van die dag was bij een graanveld, en dat kon wel eens aan mijn spijsverteringsstelsel liggen…

Doelen 2

Een doel dat ik mezelf gesteld heb is het cultiveren van een vorm van haargroei op mijn kin. Alle begin is moeilijk, maar er zijn toch al wat stoppels merkbaar op mijn aangezicht. Die blijken uiteenlopende kleuren te hebben. Blijkbaar is het begrip ‘lappenkat’ niet van toepassing, want dit komt enkel voor bij dieren van de vrouwelijke soort.

(Ook hier volgen de foto’s nog)

Doelen

Een mens moet af en toe een doel hebben in zijn leven. Een van onze doelen tijdens deze reis is het bijschaven van Bart zijn kennis Frans. En misschien leren we hem nog een tweede taal.

Wat het Frans betreft zijn we gisteren begonnen met de woorden die een beetje gelijklopend zijn in het Nederlands, zoals daar zijn; courgette, aubergine, chipolata, merguez, citron, stop, tomate en piekdorseur. Bart kan dan ook al probleemloos zinnen uitspreken als ‘Bonjour courgette, belle citron maintenant et j’ai soif’. De laatste twee woorden kon hij blijkbaar al.

De tweede taal die we hem willen aanleren is het Iris’. Dat is een taal in telegramstijl waar men alle overbodige woorden schrapt en rekent op de creativiteit van de toehoorders om een volledige zin te bouwen. Een voorbeeld. Wanneer je naar een wijnrank staat te kijken en iemand zegt in het Iris ‘ze moeten eerst bevroren zijn’, dan wil dit eigenlijk zeggen ‘Om eiswein te maken moeten de druiven eerst eens bevroren zijn om ze te mogen plukken.’.

Gisteren ving ik nog een tweede zin op in de wagen. Die was: ‘Bart, jouw blazertje staat omhoog, hé?’. Wat die preceis wil zeggen weet ik niet.

Pont Audemer en Giverny

Na een paar uren rijden kwamen we aan op onze verblijfplaats voor de eerste dagen, Hotel Belle Isle sur Risle in het Normandische plaatsje Pont Audemer. Na onze gemondmaskerde rondleiding in de chateau, was het al 13u30 en dringend tijd om een kleinigheid te eten.

Na een korte rit vanop ons eiland (het hotel ligt midden op een rivier) wenkte onze eerste creperie met een gezwind enthousiasme ons toe.

Bij dit ‘feestmaal’ hoorde tevens al een eerste lokale creatie. Bart zijn maag was duidelijk al wat beter, want hij kon toch al een beetje genieten van zijn Salade Nordique.

Als ‘eerste dag’ uitstap leek Giverny ons wel een goed idee. Dat dorp is vooral gekend voor zijn bekendste kunstenaar Monet. De Monet foundation, met het Monet huis en zijn beroemde tuin met de brug over de vijver konden we niet beezoeken, want dit was enkel na reservatie via het internet (Corona shit). Maar we hebben er wel een wandelingetje doorheen het schilderachtige Giverny gemaakt en even halt gehouden aan het graf van Monet.

Natuurlijk bezochten we er ook de lokale horeca. Daar mijmerden we weg met verhalen over hoe het zou zijn mochten wij een mus zijn. Ik zou, als jonge mus, in elk geval sierlijk naar beneden fladderen uit een boom, dan stijlvol landen op de rugleuning van een terrasstoel, mijn landing glansrijk missen en terwijl ik krampachtig de leuning van de stoel zou vasthouden met mijn twee pootjes zou ik met mijn muilke tegen de achterzijde van die leuning kwakken. Daarna zou ik van vermoeidheid één pootje moeten lossen. En dan een tweede. Het gevolg zou zijn dat ik een fractie van een seconde later met mijn verendeken tussen de keitjes zou belanden…

Op hetzelfde terras zat een eenzame dame, samen met haar twee suggestieborden te genieten in de zon.

Bewogen start

Nadat Bart eerst enkele Messenger berichten stuurde van ‘ik ben de hele nacht onpasselijk geweest, heb niet geslapen en ga niet mee’ volgde overleg tussen de rest van ons gezelschap. En we besloten om toch te vertrekken. Eventueel kon Bart ook achterkomen. Maar nog geen uur daarna volgde een telefoontje in de stijl van ‘ik heb een uurtje kunnen slapen en voel me veel beter, maar jullie zijn al vertrokken, zeker?’.

Gelukkig waren we nog onderweg naar Kruishoutem om daar de koeken bij de bakker op te pikken en van daaruit onze reis verder te zetten. Dus we pikten gewoon de koeken én Bart op!